Przykładowa struktura pracy projektowej

  1. Temat
  2. Uzasadnienie wyboru tematu /np. wskazanie na jej znaczenie społeczne, edukacyjne i inne/
  3. Wskazanie na aktualny stan wiedzy odnośnie podjętej problematyki /przybliżenie literatury i stanu badań własnych
  4. Wskazanie własnych celów
  5. Sformułowanie pytań badawczych.
  6. Opracowanie własne, omówienie problematyk
  7. Sformułowanie wniosków / wnioski teoretyczno – poznawcze i praktyczno wdrożeniowe/

Hospitacja

Hospitacja jest – jak dotąd – najlepszym sposobem uzyskiwania informacji o poziomie pracy nauczyciela, jego umiejętnościach i doskonalenie działania placówki, jest więc ważnym ogniwem strategii kierowania każdego dyrektora.

Celem hospitacji diagnozującej jest:

q Diagnozowanie – wiedzy, umiejętności, postaw uczniów z wykorzystaniem ogólnie przyjętych lub wypracowanych w szkole standardów,

q Ocenianie – hospitacja ma służyć gromadzeniu informacji o pracy nauczyciela w celu dokonania oceny jego pracy,

q Inspirowanie – hospitacja ma inspirować i wspomagać nauczyciela w spełnianiu wymagań w zakresie jakości pracy szkoły i podejmowaniu nowatorstwa pedagogicznego.

Ogólnie hospitacji przypisuje się następujące podstawowe funkcje:

q Kontrolno- oceniające, związane z dokonywaniem oceny pracy nauczyciela,

q Doradczo – doskonalące, związane z doskonaleniem warsztatu metodycznego, którym posługuje się nauczyciel. Charakterystyczne dla hospitacji pełniących takie funkcje jest tworzenie tematyki hospitacyjnej nawiązującej do zasad nauczania. W wyniku tej hospitacji wydaje się zalecenia lub formułuje wnioski pohospitacyjne w zakresie umiejętności metodycznych nauczyciela.

q Diagnozujące, skoncentrowane na obserwacji uczniów, ich wiedzy i umiejętności.

  1. Zagadnienia hospitacyjne są ściśle sprzężone z realizowanymi w szkole koncepcjami pedagogicznymi, planem rozwoju szkoły, standardami wymagań i osiągnięć. Tematyka tak pojętej hospitacji nie dotyczy zasad, czy metod nauczania, ale wynika z zamierzeń pedagogicznych prowadzących do zmian w szkole. Tak więc tematyka hospitacji jest różna w różnych szkołach, corocznie zmieniana stosownie do przyjętych standardów i kolejnych faz realizacji zamierzeń pedagogicznych.
  2. Nauczyciele tworzą narzędzia do procedur hospitacyjnych. Narzędzia te mogą przyjąć np. postać zestawu oczekiwań wobec uczniów, tak aby podczas hospitacji zdiagnozować wiedzę i umiejętności uczniów w danym zakresie. Są one tworzone w oparciu o plany nauczania i podstawę programową przez zespoły przedmiotowe nauczycieli.

Drugą grupę narzędzi może tworzyć Zespół ds. mierzenia jakości pracy. Narzędzia te wykorzystuje się podczas diagnozowania wybranych obszarów, czy dziedzin działalności szkoły lub placówki.

Z wypracowanymi narzędziami należy zapoznać wszystkich nauczycieli ponieważ powinny one posłużyć do ustalenia wskaźników w pracy z uczniami, oraz uświadomić co należy osiągnąć w perspektywie najbliższych miesięcy i roku szkolnego.

  1. Termin hospitacji podczas której ma nastąpić prezentacja osiągnięć wiedzy i umiejętności uczniów w określonym zakresie zamierzenia pedagogicznego ustala nauczyciel.
  2. Przed hospitacją diagnozującą należy odbyć rozmowę przedhospitacyjną. Celem tej rozmowy jest:

q ustalenie terminu i listy zaproszonych gości,

q wskazanie przez nauczyciela co będzie przedmiotem diagnozy – standardy i kryteria,

q zebranie informacji o klasie pod kątem diagnozowanych standardów,

q wspólne przygotowanie arkusza diagnostycznego.

  1. Lekcja lub zajęcia mają charakter popisu wiedzy i umiejętności uczniów. Powinny mieć wyjątkowo uroczysty charakter i oprawę. Mogą być zaproszeni rodzice oraz zainteresowani nauczyciele. Spotkanie to ma w pełni obrazować podstawowe znaczenie terminu „hospitować” (od łacińskiego hospitari – przychodzić w gościnę).
  2. Scenariusz zajęć musi być dokładnie przemyślany, tak aby uczniowie mogli w jak najlepszym stopniu wykazać się wiedzą i umiejętnościami, a nauczyciel wykazał jak najlepszą realizację standardów.
  3. Rozmowa pohospitacyjna jest spotkaniem nauczyciela i gości. Podsumowanie i pierwsza ocena zajęć może rozpocząć się już w klasie w obecności wszystkich. Można wyrazić pozytywne odczucia po prezentacji osiągnięć uczniów.
  4. W trakcie spotkania omawiane są mocne i słabe strony pracy uczniów, a początek temu mogą dać samooceny własne zaproszonych uczniów, ich wypowiedzi co im się udało, a nad czym muszą popracować. Swoje opinie przedstawiają rodzice, nauczyciele i inni zaproszeni goście. Bardzo istotna jest wypowiedz hospitowanego nauczyciela, powinna ona również zawierać wskazania dalszych oczekiwań wobec uczniów.

Przykładowe kryteria oceny lekcji języka obcego

1. Przygotowanie lekcji

– czy poprawnie określono cele lekcji?

– czy konspekt umożliwia ich realizację?

– czy przygotowane materiały odpowiadają wyznaczonym celom?

2. Przebieg lekcji

– Czy instrukcje nauczyciela były jasne i czy sprawdzano ich zrozumienie przez uczniów?

– Czy uczniowie byli aktywni podczas lekcji?

– czy nauczyciel miał kontakt z klasą i czy potrafił doprowadzić do interakcji?

– Czy nauczyciel potrafi otrzymać dyscyplinę podczas zajęć?

– Czy stosowano właściwe techniki poprawy błędów?

– Czy zachowano właściwe proporcje czasu wypowiedzi nauczyciela i uczniów?

– Czy nauczyciel nawiązał do poprzedniej lekcji czy poprawnie wprowadzał nowy materiał?

– Czy zastosowano różnorodne techniki wyjaśniania?

– Czy wykorzystano odpowiednio środki dydaktyczne?

– Czy tempo zajęć było dostosowane do możliwości uczniów?

– Czy zadbano o różnorodność ćwiczeń?

– Czy nauczyciel zachowywał się swobodnie i naturalnie, czy jego gestykulacja i przemieszczanie sie po klasie było celowe?

– Czy nauczyciel mówił dość głośno?

– Czy zostały uwzględnione główne fazy lekcji, czy przewidziano pracę domową?

3. Poprawność językowa nauczyciela

– Czy nauczyciel pisze poprawnie na tablicy?

– Czy ma poprawna wymowę?

– Czy nie popełnia innych błędów językowych?

4. Podsumowanie lekcji

– Czy cele zostały zrealizowane?

– Które zachowani uczniów wskazują na to, że cel został zrealizowany?

– Czy język polski był celowo użyty i niezbędny?

– Czy język obcy był językiem komunikacji?

– Ogólne wrażenie.